René van Kooten: "De generale voorstelling met Rob erbij was heel emotioneel"
10.09.2025
Musicalacteur René van Kooten brengt dit najaar in Stadsschouwburg Antwerpen samen met een topcast het leven en de muziek van Rob de Nijs tot leven in de musical ‘Malle Babbe’. Een gesprek over de unieke aanpak van deze voorstelling en de bijzondere ontmoeting met de zanger zelf.
Hoe ben je de musicalwereld ingerold?
René van Kooten: “Dat is bij mij eigenlijk atypisch gegaan. Ik ben afgestudeerd als geschiedenisdocent en gaf les op mijn oude middelbare school. Daar deden ze veel aan theater. Op een dag kwam Joke de Kruijf (Nederlandse zangeres en actrice, nvdr) een workshop geven. Die zei: ‘Joh, jij moet auditie doen bij de musical Miss Saigon’. Dat heb ik toen, met wat hulp, gedaan. Uiteindelijk kwam ik in 1998 bij het ensemble van ‘Miss Saigon’. Vanaf toen heb ik als een spons geprobeerd zoveel mogelijk te leren over hoe musical werkt.”
Ondertussen heb je iconische rollen gespeeld in musicals zoals ‘Les Misérables' en ‘Evita’. Wat sprak je aan in de rol van Rob de Nijs in ‘Malle Babbe'?
“Wat mij meteen enthousiast maakte, is dat hier heel veel samenkomt. Ik heb altijd in bandjes gespeeld, dat doe ik al sinds mijn tienerjaren. Als ik even geen grote productie had, speelde ik in kleine zalen met mijn eigen bandje of in coverbands op feesten en dat vond ik heerlijk. In ‘Malle Babbe' komt dat samen, namelijk performen met een band én musical spelen. Dat sprak me meteen aan.”
“Rob de Nijs zelf is ook altijd een soort rode draad in mijn leven geweest. Mijn moeder luisterde vroeger veel naar Rob. Ik heb ooit nog in een bandje gespeeld met de zoon van Ferry Lever, de vaste gitarist van Rob in de jaren tachtig. En ik heb ooit de rol van Bertram Bierenbroodspot gespeeld in de musical 'Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, mijnheer'. Dat was ook weer een link met Rob. Dus er liepen best veel lijntjes richting Rob de Nijs.”
Heeft jouw muzikale achtergrond geholpen om deze specifieke rol neer te zetten?
“Ja, elke ervaring helpt je bij de volgende. Maar ik had dit vijftien jaar geleden nog niet gekund. Ook het contact met Rob zelf was belangrijk. Ik ben bij Rob thuis geweest en hij zei tegen mij: ‘Ga mij niet imiteren.’ En dat doen we ook niet. Ik probeer hem te typeren, herkenbare dingen te pakken. Ik lijk niet op Rob de Nijs en dat kan ook niet. Je kan er trouwens niet één ding uitpakken en zeggen dát is nu Rob. Het is ook geen tributeshow zoals een Beatles- of Stones-coverband. Het is een nieuw bedacht verhaal waarin veel elementen uit zijn leven zitten, maar wordt wel theatraal verteld, dus niet één op één de waarheid.”
Welke kanten van Rob’s persoonlijkheid wilde je graag belichten?
“Wat ik interessant aan Rob vind, is dat hij altijd zei: ‘Ik wilde gewoon zingen.’ Dat was het. Hij wilde dat goed doen, daar ging hij tot het uiterste voor. Hij vond het hele circus eromheen leuk, maar hij had daar geen uitgesproken meningen over. Dat zie je ook in de documentaire over hem. Hij heeft het allemaal heel leuk gehad, maar hij sloeg nooit snel met de vuist op tafel. Behalve als het over zijn muziek ging. Hij kon uren soundchecken en was heel precies op zijn geluid. Dat vind ik mooi, iemand die voor zijn muziek stond, maar de rest liet hij vaak aan anderen over.”
Hoe zijn de liedjes gekozen? Op basis van hits of verhaal?
"Een combinatie. Natuurlijk moesten de grote hits erin zitten: ‘Ritme van de regen’, ‘Het werd zomer’, ‘Malle Babbe', ‘Banger hart’. Dat verwacht het publiek ook. Maar het moest ook passen in het verhaal. ‘Nu het om haar gaat’, ‘Niet voor het laatst’ deze nummers zitten op sleutelmomenten. Hij heeft zo’n groot repertoire, dat was echt het moeilijkste, wat laat je weg? Soms moet je harde keuzes maken.”
Zijn er liedjes die voor jou nu een andere lading hebben?
“‘Niet voor het laatst’ is zo’n nummer. Ik zag Rob dat zingen bij ‘De Wereld Draait Door’ tijdens corona. Dat maakte zo’n indruk. Het zit nu op een belangrijk moment in de voorstelling en dat staat wel in mijn top drie van liedjes die ik ooit heb mogen zingen.”
Ook zijn ziekte komt aan bod in de musical. Hoe hebben jullie dat gebracht?
“Ja, Parkinson zit erin. In het begin van de musical zie je dat Rob in het nu een duik neemt in zijn herinneringen, in een soort droom. De ziekte sluimert als een dreiging op de achtergrond en aan het einde komt het terug. Ik heb geprobeerd dat zo subtiel en integer mogelijk te spelen. Het heftigste moment voor mij was de generale voorstelling, toen Rob zelf in een lege zaal zat te kijken. Ik werd op het podium in een rolstoel getild en Rob zat zelf op vijftig meter afstand in zijn rolstoel. Dat was heel bijzonder en emotioneel.”
Hij heeft de musical dus zelf gezien?
“Ja, ik ben bij hem en Jet thuis geweest. We hebben toen lang gepraat. Dat was heel waardevol voor mij. Hij gaf toen ook aan dat hij heel blij was dat ik het ging doen. Toen hij kwam kijken bij de generale was hij zo blij en trots. Dat is voor mij heel belangrijk. Je krijgt natuurlijk altijd meningen over je heen bij een biografische musical, maar ik hou me vast aan het feit dat Rob en zijn familie zelf zo trots en blij waren.”
Hoe reageert het publiek in het algemeen?
“Overweldigend. Ik heb dat nog niet eerder meegemaakt bij een musical, dat mensen zó enthousiast zijn. Natuurlijk zijn er ook mensen met kanttekeningen, dat heb je altijd. Maar het feit dat er al 180.000 kaarten verkocht zijn in Nederland zegt genoeg. Mensen komen soms twee of drie keer kijken, dat zegt ook hoe belangrijk Rob voor hen is.”
Wat hoop je dat mensen meenemen uit ‘Malle Babbe’?
“Dat ze naar huis gaan met de mooie muziek van Rob in hun hoofd. Dat ze denken: ‘Wat een ongelooflijke carrière van zestig jaar.’ En dat ze zijn liedjes neuriën of fluiten op weg naar huis. 'Malle Babbe' is één manier om Rob te eren, en ik ben er trots op hoe we dat hebben gedaan.”
René van Kooten speelt dit najaar de hoofdrol in de musical 'Malle Babbe - de Rob de Nijs musical' over het leven van de Nederlandse sterzanger.
'Malle Babbe - de Rob de Nijs musical' kan je zien vanaf 25 februari 2026 in Stadsschouwburg Antwerpen.
